آموزش فرهنگ شهرنشینی و اداره ارزان شهر
با توجه به شرایط اقتصادی و اجتماعی موجود، یکی از به روزترین روش‌های کاهش هزینه‌ها، افزایش درآمد و سوددهی بالا برای اداره بهتر و ارزان‌تر شهر، آموزش فرهنگ شهرنشینی است.
سعید عصری نوروزی یک فعال فرهنگی اجتماعی در قالب یادداشتی با عنوان «آموزش فرهنگ شهرنشینی و اداره ارزان شهر» این موضوع را بررسی کرده است که در ادامه می‌خوانید: در سال‌های گذشته نگاه غالب بر مدیریت شهری ما صرفا منوط به یک بستر کالبدی متشکل از سیمان، آجر و آهن بوده که باید آن را ساخت و فروخت، به گونه‌ای که سودآور باشد، سوالی که مطرح می شود این است که سود واقعی کجاست؟ و چگونه به دست می آید؟ خداوند متعال در قرآن کریم به شهر توجه ویژه‌ای دارد تا جایی که در سوره بلد به آن سوگند یاد می‌کند و معیار شهرنشینی را داشتن فرهنگ دینی و خداشناسی می‌داند که حرکت اجتماعی و فردی آن با برنامه انبیاء الهی همراه باشد. مدیریت شهری در قرآن کریم مفهومی فراتر از مفاهیم مادیِ صرف است که بر مدیریت بهینه کلیه عوامل فعالیت شهری در راستای رسیدن به ایده‌آل‌های مادی و معنوی شهروندان دلالت می‌کند و اداره امور شهر با مشارکت مؤمنان، خردمندان و نخبگان جامعه اسلامی صورت می پذیرد، از طرفی دیگر براساس دیدگاه‌های جدید مدیریت شهری از قبیل نظریه «حق به شهر» مشارکت شهروندان در همه فرآیندهای ساخت و اداره شهر یک ضرورت اجتناب ناپذیر است و ابعاد اجتماعی و فرهنگی شهر بر ابعاد کالبدی آن می‌چربد. این نظریه انسان محوری را بر خودرو محوری، زیست‌پذیری را بر سودمحوری و کیفیت را بر کمیت ارجحیت می‌دهد و معتقد است سرمایه واقعی هر شهر، سرمایه اجتماعی آن یعنی شهروندان هستند. با توجه به شرایط اقتصادی و اجتماعی موجود، یکی از به روزترین روش‌های کاهش هزینه‌ها، افزایش درآمد و سوددهی بالا برای اداره بهتر و ارزان‌تر شهر، آموزش فرهنگ شهرنشینی است، آموزشِ آدابِ خاص شهرنشینی به شهروندان از جمله الزامات آپارتمان‌نشینی، استفاده صحیح از امکانات عمومی، پرهیز از اسراف آب و سایر منابع، همسایه‌مداری، استفاده از ناوگان حمل و نقل عمومی و تفکیک زباله از مبداء از مواردی است که شهروندان را در معرض دغدغه‌هایی قرار می‌دهد که خروجی آن به مدیریت کارآمد شهر کمک می کند. به طور مثال آموزش‌های پیشگیرانه درباره وندالیسم و آسیب رساندن به اموال، تجهیزات و امکانات عمومی در مدارس با هزینه‌های کم، موجب کاهش این رفتار در آینده و عدم پرداخت هزینه‌های گزاف آتی می‌شود، بنابراین آموزش فرهنگ شهرنشینی نتنها موجب کاهش هزینه‌ها می‌شود، بلکه مسیر توسعه پایدار و تحقق عدالت اجتماعی را فراهم می‌کند و نوعی سرمایه‌گذاری به منظور ارتقای زندگی شهرنشینی و بهبود کیفیت محیط شهر بوده که بذری است، با گذشت زمان به درختی تناور تبدیل می‌شود. باید یاد آور شد که مشخص نمودن اهداف، مخاطبان، ابزار، امکانات و روش‌های اجرایی از ضروریات آموزش فرهنگ شهرنشینی است و مسئله محور بودن، ایجاد نیاز و حس تعلق شهری و میل و رغبت برای اصلاح رفتار و عادات نادرست، به روز بودن روش‌ها و استفاده از بستر الکترونیک و فضای مجازی از جمله موارد مهم برای تاثیرگذاری اجتماعی بیشتر آموزش‌های فرهنگ شهرنشینی است. یکی دیگر از موارد مهم در این موضوع عدم جایگزینی ابزار به جای اهداف است، به طور مثال اگر هدف نشاندن لبخند بر صورت شهروندان است نمی‌توان آن را با تبلیغات شهری و استفاده از رولاپ و بیلبورد بدون در نظر گرفتن سایر شرایط جامعه انجام داد. در پایان باید اشاره کرد که مساجد، مدارس، پایگاه‌های بسیج، دانشگاه‌ها و فرهنگسراها بهترین محیط برای اشاعه و نهادینه‌سازی آموزش‌های شهروندی هستند. انتهای پیام/ ۷۰۰۳۱